Aşk şehidi Hallac-ı mansur , idam edilmek üzere götürüldüğünde önce sağ eli kesildi.Hallac güldü.Sonra da sol eli kesildi.Hallac yine anlamlı bir şekilde güldü.Kan kaybı dolayısıyla yüzünün bembeyaz kesilmesinden korkarak kanını yüzüne çaldı ve şu şiiri okumaya başladı:
Allah biliyor ki , ruhum telef olmuştur.Sana olan iştiyakımdan ;ama ben onun müptelasıyım. Ey emelim ve muradım, senin bir anlık nazarın , Bana dünya ve içindekilerden daha sevimlidir. Ey Ahali , ben sizin diyarınızda yabancıyım.Ruhumu size veriyorum.Ona istediğinizi yapın . Eğer vuslatın dirilteceğini bilmesem,nefsimi ölümscül hastalıklara terketmem. Sevenin nefsi, elemlere sabreder.Umulur ki hastalığı veren ,bir gün şifayı da verir.
Sonra başını semaya kaldırıp: "Ey Mevlam!ben kulların arasında garibim>,senin zikrin ise benden de garibdir.Garib garible dost olur" dedi.adamın birisi:"Ey şeyh ,aşk nedir? diye sorunca <2Zahiri gördüğün gibidir, batını ise halktan gizlidir"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder