Müfessir Fahreddin-i Razi, bir gün, birkaç sevdiğiyle biraraya gelmişti. Onlara bir müddet muhabbetle baktıktan sonra;
- Şu anda çok sevinçliyim, buyurdu. - Neden efendim? dediler.
- Size sevgiyle baktım. Günahlarım affoldu, onun için sevinçliyim. "Bir mümin, bir müminin yüzüne “Allah için” sevgiyle bakarsa, Cenâb-ı Hak onun bütün günahlarını affediyor" buyurdu.
Sonra şunu anlattı:Mahşerde, güneş ☀bir mızrak boyu alçalacak.Herkes buram buram ter dökerken ,bir grup insanlar, Arş-ı âlâ altında gölgelenecekler.Mahşer halkı meleklere soracak:
- Bunlar Peygamber midir? Hayır, diyecekler. - Evliya mıdır?Hayır. - Ya kimdir bunlar?
Bunlar, ahir zaman ümmetinden olup, birbirlerini Allah için seven Müslümanlardır. Şöyle bitirdi:
- Allah için olan sevgide birlik vardır, bereket vardır, kuvvet vardır, başarı vardır, her iyilik vardır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder