Malik bin.Dinar'ın şöyle dediği rivayet edilir:"Bir gün toprakla oynayan bir çocuğa rastladım. Bazen gülüyor, bazen ağlıyordu.ona selam vermek istediğimde nefsim beni engelledi. Nefsime:"Ey Nefis ,Peygamber (a.s) büyük küçük ayırmaksızın herkese selam erirdi." dedim ve çocuğa selam verdim. O da bana:
"Allah'ın selam ve rahmeti senin de üzerine olsun ya Malik" diye karşılık verdi.
"Beni nereden tanıyorsun ?" dedim. O dra:
"Ruhum, ruhuna melekut aleminde ülfet etti ve ölümsüz olan diri allah seni bana tanıttı."dedi.
"Nefisle akıl arasında ne fark vardır?"dedim.O da:
"Nefis , seni bana ilk önce selam vermekten alıkoyandır. Akıl ise , seni buna teşvik edendir." diye cevap verdi.
"Niçin toprakla oynuyorsun ?" diye sordum.
"Çünkü biz ondan yaratıldık ve yine onun bağrına döneceğiz."dedi.
"Bazen gülüp bazen ağlamanın sebebi nedir?"diye sordum.
"Rabbi'min azabını hatırlayınca ağlar, rahmetini hatırlayınca gülerim." dedi.
Ey çocuk senin ne günahın var da ağlıyorsun? çünkü sen henüz mükellef bile değilsin?" dedim.O da:
"Böyle söyleme; Çünkü anneme bakıyorum, büyük odunları küçüklerle tutuşturuyor."dedi.
Bundan ibret almak lazım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder