Kav, ormanlardaki ağaçların bedenlerinde yetişen bir mantar olup ateş yakmada kullanılırdı. Bunun için güneş ışığı bir mercekten camdan) geçirilir, mercek ışığı bir noktada toplar ve kavı tutuştururdu. İçsel olarak (için için) yanan bu kav ateşinde diğer maddeler tutuşturulup ateş elde edilirdi. Hak Teala'nın VEDUD ismi şerifinden beslenen evliyaullah, bir mercek gibi bu ismi şerifin feyizlerini toplayarak müridin kalbine yöneltir ve müridde bulunan aşk kavını tutuşturur. Mürşit tavassuttur. Hüda'nın zatı nurunu cezb ederek müridin kalbindeki masiva düşüncelerini yakarak yok eder...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder