Zünnun-i
Mısri der ki;Allah,Musa (a.s)’a vahyetti ki:”Ey Musa,ağaçların yapraklarından
yiyip derelerin suyundan içen,geceye ulaşınca da bana asi olanlardan uzaklaşıp
benimle başbaşa kalmak üzere bir mağaraya çekilen kuş gibi ol.
Ey
Musa,hiçbir iddiacıya amelini tamamlatmamaya, benden başkasını umanların
amellerini kesmeye, benden başkasına
güvenenleri helak etmeye,benden başkası ile ünsiyen edenlerin yalnızlıklarını
uzatmaya ve benden başkasını sevenlerden yüz çevirmeye zatım üzerine yemin
ettim.
Ey Musa
benim öyle kullarım var ki,bana münacaat edip yakarırlarsa onlara kulak
veririm.Bana nida ederlerse onlara yönelirim.Bana doğru yönelirlerse onlara yaklaşırım.Bana
yalvarırlarsa başkalarına karşı ben onlara yeterim.Beni dost tutarlarsa onlara
dost olurum.Bana karşı samimi davranırlarlasa ben de onlara samimi olurum.Benim
rızam için amel işlerlerse ben de onları mükafatlandırırım.Ben onların işlerini
çekip çeviren,kalblerini idare eden ve durumlarını üstlenenim.Onların kalpleri
için zikrim dışında bir şeyde rahatlık yaratmadım.İşte bu kimselerin
hastalıkları şifadır.Kalplerinin üzerinde bir ışık vardır.Onlar ancak benimle
ünsiyet ederler.Gönülleri sadece benim yanımda rahata erer ve ancak bende karar
kılarlar.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder