Sanki ben ölmüşüm de ,içimin mezarlığına gömülmüşüm.Yavaş yavaş çürüyorum.Fakat sen mezarımı ziyarete gelince dirilirim,başımı kaldırır mezardan çıkarım.
Benim için surun üfürülmesi de sensin,mahşer de sensin.Ben ne yapayım?İster ölü olayım,ister diri!Sen nerede isen ben oradayım.
Ben ney gibi cansız bir kamış halini almışım.Senin güzel dudakların olmayınca ölü gibi susarım.Fakat sen beni eline alıp ta "Ney"ime üfleyince ,senin sıcak nefesinle dirilirim,sesler çıkarırım,nağmeler veririm.Bazen ayrılıklardan şikayet eder ağlarım,feryad ederim.
Senin zavallı "Ney"in,senin şeker gibi dudaklarına alışmıştır.Ben zavallıya hatırlı eline al,dudaklarını bana ver de ,senin duygularına tercüman olayım,seni yaşatayım (Divanı Kebir)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder