CAN YUSUFLARININ HATIRI İÇİN BU DÜNYADAYIM

"Ben bir iş yüzünden dünya hapishanesine düştüm.Yoksa ben nerdeyim,hapishane nerede?Ben kimin malını çaldım da buraya düştüm?İstediğin kadar bana bak ! bütün gücünle,dikkatinle bak, fakat yine de beni tanımazsın. Çünkü benim bir değil yüzlerce sıfatım, yüzlerce görünüşüm var.Gel gözüme gir de, bana benim gözümle bak, çünkü ben kendime,gözlerin göremediği bir misafir seçmişim.Sen şaraplı sarhoşsun.Ben şarapsız sorhoşum. Sen gülen bir aşıksın, fakat ben ,ağızsız,dudaksız gülmekteyim.Ben çok tuhaf bir kuşum. Acıktım da şu çayırlarda uçtum. Orada avcı da yoktu, tuzakta yoktu. Öyle olduğu halde geldim, şu beden kafesine girdim.
Dostlarla beraber olunca, kafes, bağdan da iyidir, bahçeden de.Can Yusuflarının hatırı için kuyu dibinde konakladım,orayı yurt edindim.Onun gönülde açtığı hicran yarasından ötürü sızlanma! Onun verdiği dertten şikayet ederek ağlama, hastayım diye feryat etme! Ben yüzlerce can verdim de bu belayı satın aldım.İpek böceği gider gelir,ipekler örer.Sözüme dikkat et;ben de bir ipek böceiyim. Belalar örer ,bela iplikleri sarar dururum,
Ben beden kabrinde kalmışım.Yürü benim İsrafil'ime git !Benim için Sur'a üfürsün de beni diriltsin!Çünkü bu beden kabrinde yata yata döküldüm,çürüdüm,eridim,bittim"(Divan-ı Kebir)
İsrafil,bedenlerdeki canları uyandırmak için sura üflermiş.Biz sanırdık ki,kabirlerinde yatanları uyandırmak içi kıyamet günü sura üflemek için bekliyor.Bu dünyada uyananlar,kıyameti beklemeksizin alışverişlerini tamamlamış,ebedi mutluluğa ulaşıp damlayı denize vasıl etmişlerdir ki yok olmaktan kurtulmuşlardır.