Şeyh Ahmed hammad-i Serahsi hazretlerine sordular "Tevbenize sebeb ne idi?2."Veyü'sirune ala enfüsihim velevkane bihim hasasa(Kendileri zaruret içinde bulunsalar bile onları kendilerine tercih ederler.Haşr 59/9) kelamı gönlümde daim idi.Bir zaman Serahs dan gelip çölde deve güderdim.Bir gün çölde develere bir arslan geldi.Benim develerimden birini helak eyledi ve yüksek bir yere çıkıp yükses sesle böğürdü.Etraafta olan yırtıcılar onun sesini işitip geldiler.Onlar o deveye üşüşüp her biri doyunca yediler .aslan Tepede oturmakta idi ve hiç yememişyti.Diğer hayvanlar gidince Arslanda tepeden inip yemek istedi ancak uzaktan bir tilkinin gelmekte olduğunu gördü geri dönüp tekrar teye çıktı.Tilki gelip devenin artığından doyuncaya kadar yedi ve dönüp gitti.Arslan tekrar aşağı inip oradan bir parça yedi.Ben uzaktan bunu seyretmekte idim.arslan giderken fasih bir lisanla:"Ey Ahmet! Lokma isar etmek(dağıtmak) kelblerin işidir.Evliyaullahın isarı can olur.".Bu hadiseyi görüp sözü duyduktan sonra tüm işlerden elimi çekip tevbe eyledim"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder