İki Melek.Bu Melekler,temiz bir şekilde sürekli Hakk'ı tespih ettikleri için İnsanların kötülük işlemelerine bakarak"Biz insanların yerinde olsaydık hiç günah işlemezdik"düşüncesi içinde idiler.
SAFFAT SURESİ 37/194-166 ayetleri:MELEKLER ŞÖYLE DERLER.BİZİM HER BİRİMİZİN BELLİ BİR MAKAMI VARDIR.ŞÜPHESİZ BİZ SAF TUTANLARIZ.ŞÜPHESİZ BİZ TESPİH EDENLERİZ".
Bu iki Melek,"biz günah işlemeyiz.Temiziz"düşüncesi nedeniyle BENLİK uçurumunun kenarında dolaşıp,kötülerin kötlüklerine acımadıkları için Rabbül Aleminin gizli gayretine dokunur ve onlara nefs vererek insan suretinde Babil şehrine indirir.Sihrin çok yaygın olduğu bu şehirde sihrin tehlikelerini bertaraf etme usullerini insanlara öğretirler ve şehir halkı bu iki şahsiyeti,bilgilerinden dolayı mahkemelerine Hakim tayin eder.Zühre isimli bir kadın kocasını şikayet için gelir ve her iki hakim,çok güzel olan bu kadına aşık olurlar.Kadınla birlikte olmak amacıyla,kurulan bir içki sofrasında,kendi hakikatlerinden bahsedip İsmi Azam duasını ifşa ederler.Kadın,bu duayı öğrenince okur ve gökyüzüne çıkması üzerine Cenab-ı Hakk onu Yıldız'a çevirir.(Zühre yıldızı).Melekler İsmi azam duasını unuttakları için göğe yükselemezler ve bu hataları(günahları) nedeniyle Babil şehrinde bir kuyu dibinde baş aşağı vaziyette kıyamete dek azap içinde oldukları haberi verilir.Bu iki meleğin kaybetme nedeni:Yaratılıştaki kutsallıklarına ve iç temizliklerine güvenmeleri,şeytanın aldattığı insanlara hakaret gözüyle bakmaları nedeniyle üstün olduklarını düşünmeleri(Benlik duygusu).
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder