Tasavvufda mürşidin emriyle zahiri seyahat vardır.Müridin batınını olgunlaştırır.İlmi ve içtimai bakımından faydalarının yanında seyahatin eğitici rolu daha önemlidir.İçinde yaşadığı tanıdık çevreden ,dost ve akrabadan uzaklaşıp gurbetin yalnızlığına ve zorluklarına nefsi alıştırmak olgunlaşmanın bir parçasıdır.Ayrıca dünyanın faniliği , ebedi yurdun ahiret olduğu daha iyi kavranır.Uzun ve yorucu yolculuklar nefisteki olumsuz yönleri ortaya çıkartır ve onların düzeltilme imkanı doğar.Şöhretten hoşlanan kişi gurbette bu zevkinden mahrum kalır.Dervişin kendisini daha iyi tanıması , eksikliklerini görüp onları düzeltme yoluna gitmesi , ayrıca yeni hizmet imkanları bulması gibi sebeblerle tasavvufda seyahat iyi bir yoldur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder