DİNİMİZE GÖRE DÜNYA HAYATININ MANASI

İnsan olarak bu aleme gelmemiz ve yşadığımız dünya hayatı ,en başında,Cenabı Hakk’a ruhlar aleminde verdiğimiz sözünün ispat süreci ve sahasıdır. Zira yüklendiği emanet nedeniyle(Hakk’a ayne olma)eşrefi mahlukat olarak yaratılmış, İlahi sıfatlara layık bir mazhar olarak halkedilmiş,Ruh-ı Menfuh(üflenmiş Ruh) olarak  şereflenmiş, eşya da onun emrine verilmiştir.

Dinimizin bu alem hayatı için gösterdiği gaye:ALLAH’IN SIFATLARI İLE SIFATLANMAK  VE o’NUN AHLAKI SÜPHANİSİ İLE AHLAKLANARAK  EBEDİ KURTULUŞA ERMEKTİR.

Bu hali fiyinen kimse insanları iyalullah (Allah’ın ailesi) tanır, yalnız lisanı ile tekrar değil , onu halen duyar.Abes yaratılan hiçbir nesne olmadığını görür,”konuşduran bir gün benimle konuşacak “ der, kendisinin unutulmuş ve ihmal edilmiş olmadığını yakinen bilir.

Hakk’ın daima kırık kalplerde hususi bir tecellisi olduğunun farkına vararak ona göre kendini ayarlar,Hakk’ı göklerde değil, gönüllerde aramaya çalışır.Bu suretle yaradılıştaki gayenin , en büşda (Marifetullah) zevki, sonra da (infak) ve (iffet) zevkı olduğunu duyar.

Yine dinimizin bu dünya hayatımız için gösterdiği gayelerden bir diğeri de:Hubb-ı gayr ve kıyası nefs ile yaşamaktır.Hatta bunu emreder.Evvela canan  sonra can diye yaşayanlara hususi bir kıymet verir.

Dinimiz, noktai istinadın (kuvvet) olmayıp (Hak) olduğunu beyan eder.Kuvvetin şeninin neticesi boğuşmak,(Hakk(ın şeninin neticesi ise ülfet, anlaşmak değişik vücutlarda bir ruh olarak yaşamak tecellisi olur.ve beşer bunu böyle kabul etmedikçe huzura kavuşamıyacağı muhakkaktır.

Zira zalim, kuvveti Hak’da değil, Hakkı kuvvette tanıdığından , aciz kalınca kuvvete sarılır,beşeriyette inim inim inler dolayısıyla yaratılıştaki gaye kaybedilir.

Dinimiz , hedefi, menfeat olarak değil, fazilet olarak gösterir.Fazilet sahibi olarak yaşayın der.

Buna binaendir ki zararın defini emreder.Kötülüğün kaldırılmasını emreder, menfeatı celb etmeği değil.”Hayat mücadeledir” kaidesini  kabul etmez.”Hayat yardımlaşmadır.Düşeni kaldırmaktır der.

Bu dünyada üst tabaka ile alt tabaka arasında muvazene yapılmazsa beşeriyete huzur yoktur der.Üst tabakada merhamet, alt tabakada da merhamete karşı hürmet tecellilerinin sebeblerini hazırlamıştır.Fakiri zengine kardeş kılmış, zenginin malında zekat ve sadaka şeklinde ilahi hisse ayırmıştır.

Kalb ile kalıbın vazifelerinin ayrılmasını emretmiş, kalıbın tabibe, kalbin habibe ihtiyacı olduğunu bildirmiştir.

Suri hayattaki şehveti, faye olarak değil , ücret olarak göstermiştir.