Ebu Yezid-i Bistami (k.s)
şöyle demiştir: Belh'lilerden bir genç beni şu soru ile yenmiş ve mahcub
etmiştir.O genç bana:”Size göre zühdün sınırı nedir?” diye sordu.Ben de:”bulduğumuzda
yer, bulamadığımızda sabrederiz”dedim.Genç bu sözüme:”Bize göre bunu Belh’in
köpekleri de yapar.Biz, bulamadığımız zaman şükrederiz, bulduğumuzda da
başkalarını kendimize tercih ederek ikram ederiz” diye karşılık verdi.
Tasavvuf ehlinin
ahlakındandır ki , başkasını tercih, işar ve ikram ederler.Onları buna yönelten
sebeb , yaratılışları itibarıyla şefkat ve merhametlerinin fazlalığı ve dini
hükümlere kayıtsız şartsız bağlılıklarıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder