İşte insanın dünya ve ahiretini öldüren zehirli şarap.Haram edilen şarabın sarhoşluğu bir gece iken,halktan tazim görmek(hürmet edilmek,meşhur olmak) ve baş olmak isteğinin sarhoşluğu bir ömür sürermiş."Aman efendim ne güzel söylüyorsunuz ve ne güzel yazıyorsunuz;sizin kemalatınızın meclubu ve güzel ahlakınızın meftunuyuz"sözlerine muhatap olan bir insana bu sözler oltanın boğazına saplanması gibidir.Övülme ,nefsin en sevdiği şaraptır.Bu övmeyi samimi bir şekilde dostlar yapsa dahi övme nefsi kabartır.Kibir ve ucuba götürür.Övenlerin bir gurubu ise dünyevi menfeaat bekleyenlerin övmesidir.Bunlar,,insanın nefsine var olmayan şeyleride yüklerler ki bu methe dayanmak çok çok zordur.Zira artık nefsinin kötülüğünü muhakeme ve muhasebe edemeyecek derece gelerek yavaş yavaş makam-ı Firavniye terakki eder.Bilmezki,kendi gibi binlerce kişi bu ırmakta boğulmuştur.Tatlı dille söylenen bu medihler zehirli lokmadır.Bu lokmayı az yemek gereklidir.Övüleminin ateşi gizli ve zevki aşikardır.Bu ateşin dumanı,işin sonunda aşikar olur.Sen demeki bena meth etme bir tesir etmez.Bak ki aynı şahıs seni eleştirdiğinde durumun ne olmakta?Eğer eleştirilmekten ızdırap duymuyorsan sözümü geri aldım.Bu nedenle büyükler,mutlaka halkın taziminden kaçmak için Melamete bulaşırlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder